BİZE ULAŞIN
Yazma macerasının küçüklükten başladığını dile getiren genç yazar Emre Özdem'in kitap çıkışı, kendi kendine söylediği 'Çok biliyorsan yaz da görelim' sözüyle hayata geçmiş. İşte keyifli söyleşimiz...
Bize biraz kendinizden söz eder misiniz?
Neden? Kendimi tek sözcükle anlatmak isteseydim daha iyi bir kelime bulamazdım. Sorgulamak beni ben yapan yegane şeydir. Kendimden bahsetmeyi pek sevmediğim için başkalarının hikâyelerini kaleme almayı tercih ettim.
Öyleyse buradan devam edelim, yazmaya ne zaman başladınız?
Yazmaya iki sene önce açtığım birbirini takip eden iki blogla başladığımı zannediyordum. Fakat bir gün aklıma çocukken yazmaya çalıştığım dizi senaryosu geldi. Televizyonda gördüğüm bir dizinin gördüğüm kısmını alıp bir deftere yazmıştım ve devamını da diziye bakmadan kendim getirecektim. Daha sonra annem, halama bu defterden bahsedince yazma işine o an son verdim.
Peki sizi bir kez daha yazmaya teşvik eden şey neydi?
Her zaman hayal kurmayı seven biri oldum. Dizi, film, kitap... Birbirinden farklı dünyalar gördükçe bende bir şeyler yapmak istedim. Bir gün internet üzerinden tanıdığım biri bana bir etkinlik hakkında bilgi verdi ve benim bu konuda yazabileceğimi söyledi. Önüme bir fırsat gelmişti ve bende bunu değerlendirmek istedim. Aslında etkinliğin konseptine uygun bir şeyler yazamayacağımı biliyordum ve en nihayetinde öyle oldu. Fakat o gün çocukluğumda bıraktığım kalemimi bir kez daha elime almış oldum.
Kitap yazma fikri nasıl ortaya çıktı?
Yaklaşık iki sene boyunca bloglarımda hikâyeler yayınladım. Hikâyelerimi beğenen insanlar bana bir roman yazmamı söylüyorlardı fakat ben pek yanaşmıyordum çünkü o zamanlar hikâyelerimle mutluydum. Bu bir yana kitap okumayı da çok seviyordum ve kitaplarda eksik ya da fazla gördüğüm yerler vardı. Kendi çapımda eleştirilerim bulunuyordu. Herhangi birinin söylemesini beklemeden kendi kendime, "Çok biliyorsan yaz da görelim." dedim ve böylelikle uzun bir sürece girmiş oldum.
Bu süreçte en çok nelerde zorlandınız?
Beni en çok zorlayan şey okulum oldu. Üniversiteye gittiğim için derslerin yoğunluğuyla birlikte sınav dönemleri bana zor anlar yaşattı. Bunun yanında kitabı yazmayı ailemden sakladım. Kitap yazma isteğimi şakayla karışık bir şekilde söyleyip nabız yokladığım zamanlarda beni alaya aldılar. Bu yüzden yazma işini gizli bir şekilde devam ettirmem gerekiyordu. Okulda boş vakitlerimde cümlelerimi kağıda dökerken, geceleri de yazdıklarımı bilgisayar ortamına geçiriyordum. Fakat öyle ya da böyle bir şekilde kitabı yazmayı başardım.
Kitabınızı ne kadar zamanda bitirdiniz?
Hikâyeleri kafamda oluşturup dünyamı yaratırken ne kadar zaman geçirdiğimi bilmiyorum fakat yazma süreci yaklaşık 3 ay sürdü. Düşünme kısmı, yazma kısmında daha uzun sürmüştü.
Etkilendiğiniz ve takip ettiğiniz yazarlar kimler?
Beyaz ve Siyah'ı yazmadan önce bir başka kitap denemem daha olmuştu. Bu denemem, Markus Zusak'ın "Kitap Hırsızı" adlı kitabını okuyup ondan ilham almamla başlamıştı. Fakat istediğim şekilde kendimi ifade edemediğimi düşündüğüm zaman yazmaya bir son vermiştim. Yine de bu denememin küçük bir kısmını Beyaz ve Siyah'ın bir noktasına gizledim.
Konuya geri dönecek olursam, bir yazar takıntım yok. Biraz önce bahsettiğim yazarın tüm kitaplarını okudum. Karakterlerinde kendimi buldum. Lise yıllarımda Oğuz Atay'a merak saldım fakat üniversiteye geçince bu merakım da sona erdi. Salvador Plascencia'nın, "Kağıt İnsanlar" adlı kitabı oldukça ilham vericiydi.
Fakat bu yazarlar bir yana beni gerçek anlamda etkileyen kişi, Japon manga sanatçısı Eiichiro Oda'dır. Hayatını koyduğu ve yaklaşık 20 senedir devam eden "One Piece" adlı eseri en çok sevdiğim ve güncel olarak takip ettiğim seridir. Tuhaf ve belki de gülünç bir hedef olsa da bir gün Eiichiro Oda'dan daha iyi bir yazar olmak istiyorum.
Kendinizi yazar olarak tanımlıyor musunuz?
Buna benim karar verebileceğimi zannetmiyorum. Yazar olup olmadığıma okuyucularımın karar vermesi en doğrusu olacaktır.
Ufukta yeni kitaplar var mı?
Üzerinde çalışmakta olduğum bir kitap var. Henüz yarısını yazabildim fakat bir önceki kitabımda olduğu gibi aynı sorunlarla karşı karşıyayım. Fakat bunun beni yıldıracağını düşünmüyorum.
Bize vakit ayırdığınız için teşekkür eder bir sonraki kitabınızda başarılar dileriz.
Ben teşekkür ederim.
